Karoling

Karoling noon, dulot ay anong saya

Tuwang dala ng mga sintunadong bata

Tatlo hanggang limang kanta ay di ka mabibitin

Dahil buong kanta ang kanilang aawitin

May matatandang seryoso sa pag-kanta

May kanya-kanya silang dalang mga gitara

Oh Karoling noon ay nakakamiss

Dalang tuwa sa aming labi na kay tamis.

Karoling ngayon, dulot ay inis

Sapagkat pera nalang ang kanilang ninanais

Unang stanza palang ng kanilang kanta

Biglang nag-wiwi-wish you a merry christmas na sila

Nakakawalang gana magbigay ng aginaldo

Sarap magpatay ng ilaw at magsara ng pinto

Sapagkat gabi-gabi ka na nilang babalikan

Karoling ngayon ay tila nawalan na ng kabuluhan.

Mahirap Umasa

Mahirap umasa na mahalaga ka

Kung ang lagi nyang kinakausap ay iba

Mahirap umasa na importante ka

Kung di ka man lang nya maalala

Mahirap umasa na napapasaya mo sya

Sa tuwing pinipilit mo mawala ang mga luha nya

Mahirap umasa na ikaw ang dahilan ng ngiti nya

Kung ang nakapagpapatitigil ng iyak nya ay iba

Mahirap umasa na matutupad ang panaginip mo

Na sa bandang huli ay magiging kayo

Mahirap umasa na sa isang pantasya

Na kung sa tingin mo ay wala talagang pag-asa

Mahirap umasa na ikaw ang lalapitan nya

sa bawat problema na dinaranas nya.

Mahirap umasa sa pag-ibig na mabuo

Na kung saan, ang nagmamahal ay ikaw lang mismo.

*an old poem way back from my high school days*

Tula~la

Gumising na daw si Balagtas

May bumulong mula sa itaas

Ang loob ko daw ay malakas

Sapagkat ako daw ay nangahas

"At sino kang bubwit na gumising

sa akin na natutulog nang mahimbing?"

"Balita ko daw, ika'y magaling

gumawa ng tula na sa kasintaha'y nais iparating"

"Di mo ba kilala ang iyong kausap,

na kilalang bihasa sa paglikha ng mga pangungusap"

"Oo, ika'y aking iniidolo mula noon pa,

kaya ikaw ang aking pinili, at wala nang iba"

"Kung tula ang iyong pakay,

kaya kong gumagawa ng mga makakapangyarihang tayutay,

subalit mas maiging sa pusong umiibig nang tunay,

magmula ang tulang dapat isalaysay."

Ako'y napahinto, nag-isip, at napagtanto

Ang sinabi ni Balagtas ay may makahulugang punto.

Sa paglikha ng tula ay di kailangan ng sobrang talino,

basta lahat ng sasabihin mo'y dapat galing sa puso.

Napaluhod at ako'y napatingala

Kanina'y pagaalala ang nababakas sa aking mukha,

Subalit lahat ng ito'y nahawing bigla

Napagtanto na di pala mahirap gumawa ng wagas na Tula.

Tula

Pakigising si Balagtas

Hiniling ko sa itaas

Sinigaw ko ng malakas

Upang ang kalangita’y bumukas

“Anong kailangan nila

at ako’y iyong ginambala?!”

“Magpapaturo lang ng tula

upang maisabi ang pag-ibig na di maiwika…”

“Tula? Uso pa ba ‘yon?!

Anong gagawin mo doon

At ikaw pa’y nangahas

Nakausapin ang mamamalagtas?!”

Yao’t para sa aking mahal

Itataya puri’t dangal

Huwag lamang maging hangal

Na ilihim sa kanya ng napakatagal

Kaibigan kung ang isa’t isa’y ituring

Tumagal nag-iba ang damdamin

Hinahanap at gustong makapiling

Pag-ibig ba kung susuriin?!

Lito ang murang kaisipan

Di natanto ang nararamdaman

“Busilak na pagkakaibigan,

kaya mko bang dungisan?!”

Salamat at akin nang nalaman

Murang pag-ibig, pilit na tataguan

Tulang maisususlat na may nilalaman

Ala-ala ng kahapong di malilimutan…

Eto Na Naman.. Ulit

Eto nanaman, isang masayang kanta,

gawa ng isang musikerong nakangiti at nakatawa

Eto nanaman, isang kwentong pag-ibig na pelikula

na kung saan, nagtapos ito ng makwela't masaya

Eto nanaman, sisibol ang isang masayang araw

Sa pag-ulan ng biyaya ay di sya magkamayaw

Eto nanaman, isang ngiti sa labi

Sapagkat sa puso, wala nang nadaramang hapdi

Eto nanaman, isang masayang aklat.

na napapangiti sya sa tuwing ito'y ibinubuklat.

Eto nanaman, isang bagong larawan.

Na nagpapahiwatig sa tapos nang nakaraan

Eto nanaman, isang bagong buhay ang magsisimula.

bilang isang Musikero, artista at taga-gawa ng tula

Eto nanaman, uusbong ang isang bagong tao

na masasaksihan sa katauhan na tinatawag nilang "ako".

Eto Na Naman

Eto nanaman, isang malungkot na kanta,

na laging sumasakit sa puso nya..

Eto nanaman, isang malungkot na pelikula,

na nadarama din nya ang dinaranas ng bida..

Eto nanaman, ang pagbagsak ng ulan,

kasabay ng pagmumunimuni ng isang taong luhaan..

Eto nanaman, tagos hanggang kaluluwa,

ang sugat sa puso'y nananatiling sariwa..

Eto nanaman, isang malungkot na aklat,

na hindi nya magawang maibulkat-buklat..

Eto nanaman, and isang larawang kupas,

nagpapaalala ng pagtataksil sa pag-ibig na wagas..

Sa pagsikat nang araw, isa nanamang bagong umaga,

kasabay ng pagharap sa isa nanamang pag-asa..

Eto nanaman, nabuo ang isang malungkot na tula,

di ko namalayan na ang sumulat ay ako pala...